Την Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2020,εξαιτίας της πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης που ζούμε, τιμήσαμε τους ήρωες και τις ηρωίδες του 1940 κάθε εκπαιδευτικός με το τμήμα του, με μέτρα πρόληψης, αλλά με περισσότερη θέρμη από άλλες χρονιές. Ίσως γιατί ο ελληνικός λαός στα δύσκολα δείχνει την ψυχή του και τη δύναμή του.
Στις μαθήτριες και στους μαθητές μας προσπαθήσαμε να τους δείξουμε τον δρόμο να μην διαπραγματευτούν ποτέ τις αξίες που υπερασπίστηκαν ακόμη και με τη ζωή τους οι πρόγονοί μας.
Σχολικό Ντοκυμαντέρ για την 28η Οκτωβρίου και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - Μέρος 1o
Σχολικό Ντοκυμαντέρ για την 28η Οκτωβρίου και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο - Μέρος 2ο
Για τα γλυκά μας πρωτάκια !!!
Σαν παραμύθι της Γαλατείας Σουρέλη
Παιδικό παραμύθι "Πατάτες πατάτες"
28η Οκτωβρίου Animation
To πρώτο ελληνικό animation που φτιάχτηκε προς τιμήν των αγωνιστών της 28ης Οκτωβρίου. Είναι σατιρισμός της τότε κατάστασης θέλοντας να εμψυχώσει τους Έλληνες και να δώσει μια νέα ώθηση στο στρατό που αγωνιζόταν σε δύσκολες συνθήκες κατά τη περίοδο εκείνη...
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ...
Ένα μικρό φιλμάκι σοβιετικής προέλευσης, του σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού, Garri Bardin, (γεννήθηκε το 1941).
Απεικονίζεται γλαφυρότατα όλος ο παραλογισμός του πολέμου, όπου πρωταγωνιστές δεν είναι παρά... σπίρτα, προορισμένα να καούν στο πεδίο της μάχης.
The girl in the war (Το κορίτσι στον πόλεμο)
Germans in the Woods
Η ανάμνηση του Joseph, ενός ενενηντάχρονου άντρα, βετεράνου του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου μιας μέρας κατά τη διάρκεια του πολέμου. O Joseph περιγράφει πώς πυροβόλησε και σκότωσε ένα νεαρό Γερμανό. Στο δεύτερο μισό του βίντεο ο Joseph περιγράφει τα συναισθήματα που του προκάλεσε αυτή του η πράξη αλλά και την επίδραση που είχε στη ζωή του.
Beyond the Lines
How it feels to be human
ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΝΤΕΟ
(Ευχαριστώ πολύ την κόρη μου Νικολέτα Σολωμού που έκανε τη μετάφραση)
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΤΕ!!!
«Μια μέρα το 1944 η οικογένειά μου και εγώ συλληφθήκαμε και στοιβαχτήκαμε σε τρένα για ζωντανά χωρίς φαγητό και νερό. Μας πήγαν στην Πολωνία και μας άφησαν στην πλατφόρμα επιλογής στο Άουσβιτς. Ένας φύλακας των Ναζί εντόπισε εμένα και την μονοζυγωτική δίδυμη αδερφή μου την Μίριαμ, που πιανόμασταν από τη μητέρα μου. Μας πήρε από την αγκαλιά της μαμάς μας και μας πήρε μακριά. Θυμάμαι να κοιτάζω τη μαμά μου. Δεν το ήξερα εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν θα την έβλεπα ποτέ ξανά.»
Στη 10χρονη Εύα και στην αδερφή της χαρίστηκαν οι ζωές τους επειδή ήταν δίδυμες, αλλά υποβλήθηκαν σε μια σειρά από απαίσια πειράματα στα χέρια του διαβόητου γιατρού Ναζί Josef Mengele.
Η πρώτη τους νύχτα ήταν τρομακτική…
«Στο βρώμικο πάτωμα ήταν πεταμένα πτώματα τριών μικρών κοριτσιών. Τα σώματα τους ήταν γυμνά και τα μάτια τους ορθάνοιχτα. Ήταν ένα τρομακτικό θέαμα. Δεν είχα δει ποτέ κανένα νεκρό ξανά. Αυτό με επηρέασε πάρα πολύ και έτσι έκανα μια σιωπηλή υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα έκανα ό,τι περνάει από το χέρι μου για να είμαι σίγουρη ότι εγώ και η Μίριαμ δεν θα καταλήξουμε στο αποχωρητήριο του στρατοπέδου, και ότι κάπως θα επιβιώσουμε και θα περπατήσουμε έξω από το στρατόπεδο ζωντανές. Ήμασταν γυμνές επί ώρες και κάθε μέρους του σώματός μας μετριόταν. Ήταν απαίσιο και ντροπιαστικό.»
Μετά από μία ένεση η Εύα αρρώστησε βαριά και ο Δρ. Mengele είπε: Κρίμα, είναι τόσο νέα, έχει μόλις δύο εβδομάδες ζωής.
«Ήξερα πως είχε δίκιο αλλά αρνιόμουν να πεθάνω. Αν πέθαινα η Μίριαμ θα δεχόταν μια θανατική ένεση έτσι ώστε να μπορέσει να ανοίξει και τα δύο μας σώματα και να συγκρίνει τις αυτοψίες. Για τις επόμενες δύο εβδομάδες ήμουν μεταξύ ζωής και θανάτου και το μόνο που θυμάμαι είναι να μπουσουλάω στο δάπεδο του στρατώνα γιατί δεν μπορούσα πλέον να περπατήσω. Και καθώς μπουσουλούσα ερχόμουν στα συγκαλά μου και πάλι λιποθυμούσα και έλεγα στον εαυτό μου πρέπει να επιβιώσω!»
Η Εύα και η αδερφή της επιβίωσαν και το 1945 ελευθερώθηκαν από το Άουσβιτς.
«9 μήνες μετά γυρίσαμε στο σπίτι, μονό για να βρούμε ότι κάνεις από την οικογένεια μας δεν επέζησε. Βρήκαμε μονό τρεις θρυμματισμένες φωτογραφίες. Και αυτό ήταν το μονό που έμεινε από την οικογένεια μου.»
Η Εύα παντρεύτηκε και έφτιαξε τη δική της οικογένεια στην Αμερική.
Αλλά η υγεία της αδελφής της κλονίστηκε σαν αποτέλεσμα των πειραμάτων των Ναζί.
«Το 1987 δώρισα το ένα από τα νεφρά μου στην αδελφή μου για να την σώσω, αλλά πέθανε το 1993. Και ήμουν συντετριμμένη. Ήταν η μοναδική από την οικογένεια που ήταν ζωντανή. Ήμουν θυμωμένη.»
Καθώς περνούσαν τα χρόνια η Εύα προσπάθησε να επουλώσει τις πληγές του τραυματικού της παρελθόντος. Έκανε το ασυνήθιστο βήμα να επικοινωνήσει με ένα γιατρό Ναζί τον Hans Munch.
«Πήγαινα στη Γερμάνια να συναντήσω ένα γιατρό Ναζί. Ήμουν απίστευτα νευρική και τρομαγμένη. Ο Δρ. Munch εκείνη την εποχή ήταν 82 χρονών. Με δέχτηκε με καλοσύνη, σεβασμό και κατανόηση. Είχα εκπλαγεί, ένας Ναζί μου φερόταν με σεβασμό. Ο γιατρός ήταν βακτηριολογίας στο Άουσβιτς αλλά είχε και μια δεύτερη δουλεία. Του είχαν αναθέσει να βρίσκεται έξω από θαλάμους αέριων. Και όταν οι άνθρωποι ήταν νεκροί υπέγραφε ένα πιστοποιητικό θανάτου. Όχι ονόματα μόνο τον αριθμό των ανθρώπων που δολοφονηθήκαν. Και μου είπε: Αυτό είναι το πρόβλημα μου, αυτός είναι ο εφιάλτης με τον οποίο ζω. Τον ρώτησα αν θα ήθελε να πάμε μαζί στο Άουσβιτς και να κάνει την ιδία δήλωση που έκανε σε έμενα και είπε ότι θα το ήθελε πολύ.»
Ο γιατρός επισκέφτηκε ξανά τους θαλάμους αέριων με την Εύα και υπέγραψε ένα χαρτί-ντοκουμέντο επιβεβαιώνοντας ότι όντως υπήρξαν.
Η Εύα ήθελε να τον ευχαριστήσει.
«Το ξέρω πως ήταν μια τρελή ιδέα να θέλω να ευχαριστήσω έναν Ναζί- μια επιβιώσασα του Άουσβιτς να ευχαριστεί έναν Ναζί. Οι άνθρωποι θα πίστευαν ότι έχασα το μυαλό μου. Προσπάθησα να σκεφτώ πως θα τον ευχαριστήσω και μετά από 10 μήνες μια απλή ιδέα ήρθε στο μυαλό μου. Τι θα λέγατε λοιπόν για ένα γράμμα συγχώρεσης από μια επιβιώσασα του Άουσβιτς; Το ήξερα πως αυτό θα ήταν ένα σημαντικό δώρο για εκείνον. Αλλά αυτό που ανακάλυψα για τον εαυτό μου άλλαξε τη ζωή – ότι είχα τη δύναμη να συγχωρέσω. Κανείς δεν θα μπορούσε να μου δώσει αυτή τη δύναμη, κανείς να μου την πάρει πίσω. Σαν πρόκληση ως προς τον εαυτό μου αποφάσισα ότι θα μπορούσα να συγχωρέσω ακόμα και τον Mengele – τον άνθρωπο που με έκανε να νιώσω λες και ήμουν στην κόλαση. Δεν ήταν εύκολο, αλλά ένιωσα ένα τεράστιο βάρος να φεύγει από πάνω μου. Επιτέλους ένιωσα ελεύθερη. Ποιος αποφάσισε ότι εγώ σαν θύμα θα έπρεπε να είμαι, για το υπόλοιπο της ζωής μου, θλιμμένη, θυμωμένη, χωρίς ελπίδα και αβοήθητη; Το αρνούμαι. Ποτέ δεν μπορείς να αλλάξεις κάτι που συνέβη στο παρελθόν. Το μονό που μπορείς να κανείς είναι το πως αντιδράς σε αυτό. Η αδελφή μου και εγώ γίναμε ανθρωπινά ινδικά χοιρίδια. Ολόκληρη η οικογένεια μας δολοφονήθηκε. Αλλά έχω τη δύναμη να συγχωρώ. Και εσύ επίσης».
Oscuro Cardinal HDTV (Full Movie/1080p)
Μετά από ένα κουραστικό ταξίδι στην εξοχή, δύο παιδιά με τον πατέρα τους φτάνουν στον καινούριο τους σπίτι. Τα παιδιά ανυπομονούν να παίξουν και τρέχουν προς τους αγρούς παίζοντας "πόλεμο". Εκεί συναντούν ένα παλιό εγκαταλειμμένο τανκ. Όταν ανεβαίνουν στο τανκ περίεργα πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν και τα παιδιά μαθαίνουν τι σημαίνει πόλεμος στην πραγματικότητα.
Ζητώ συγνώμη.... - Γιάννης Μηλιώκας.wmv
Το υλικό αυτό συγκεντρώθηκε με πολλή αγάπη από τις δασκάλες Κίτσου Κωνσταντίνα , Ηλία Αλεξάνδρα για τις μαθήτριες και τους μαθητές της Ε΄τάξης του Σχολείου μας και προβλήθηκε την ημέρα της γιορτής της 28ης Οκτωβρίου.
Το προτείνουμε να το δουν όλα τα παιδιά σαν συμπληρωματική γνώση σε αυτά που είπαν και είδαν με τις/τους εκπαιδευτικούς τους για να μάθουν τι έγινε τότε... αλλά και να διδαχθούν πόσο παράλογος είναι ο πόλεμος.
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ
ΚΙΤΣΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ
