Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού (20η Νοεμβρίου)

Με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από την υπογραφή της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού, με την οποία η 20η Νοεμβρίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού, οι μαθήτριες και οι μαθητές της Δ΄τάξης του Σχολείου μας συζήτησαν και  στη σνέχεια παρακολούθησαν την καταπληκτική ταινία του

Ρομάν Πολάνσκι : Όλιβερ Τουίστ (Oliver Twist)  2005

 Σήμερα, δεκαετίες μετά την υπογραφή της Σύμβασης, τα δικαιώματα των παιδιών
εξακολουθούν να καταστρατηγούνται σε παγκόσμιο επίπεδο, με μεγάλο ποσοστό παιδιών να αποτελούν θύματα ενόπλων συρράξεων και φτώχειας, να πεθαίνουν από ασθένειες, που σε πολλές περιπτώσεις είναι πλέον ιάσιμες, να στερούνται οικογενειακής φροντίδας, σχολικής εκπαίδευσης, κοινωνικής πρόνοιας και ευημερίας, να γίνονται αντικείμενο διαφορετικών μορφών εκμετάλλευσης.

ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Η παιδική εργασία δεν έκανε την εμφάνισή της μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε διάφορες χώρες της  Ευρώπης. Χαρακτηριστικά είναι τα έργα του Άγγλου συγγραφέα Καρόλου Ντίκενς, όπως ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ και ο Όλιβερ Τουίστ. Μέσα σε αυτά μπορεί κάποιος να διαπιστώσει τις εξαθλιωτικές συνθήκες της παιδικής εργασίας και τα δεινά που επέφερε στα παιδιά που εργάζονταν.

Η Αγγλία ήδη από τις αρχές του 18^ου αιώνα βλέπει να συρρέουν στα εδάφη της πολλά παιδιά από την Ινδία και χώρες της Αφρικής ζητώντας να εργαστούν οπουδήποτε. Μέσα από τα έργα του Ντίκενς, τα οποία πολλά από αυτά είναι με στοιχεία βιογραφικά, διαφαίνεται η πορεία της παιδικής εργασίας κατά τον 19αιώνα και προεικονίζεται και η πορεία της τον 20 εικοστό.

Στην Αγγλία κατά το 19^ο αιώνα πολλά παιδιά είναι εκείνα που εργάζονται στα εργοστάσια βαμβακουργίας. Οι Άγγλοι εργοστασιάρχες προσλάμβαναν παιδιά στα εργοστάσιά τους φροντίζοντας τα παιδιά αυτά να είναι κυρίως ορφανά. Προσλάμβαναν παιδιά ηλικίας 4 με 5 ετών μόλις διαπίστωναν ότι μπορούσαν να κατανοήσουν κάποιες οδηγίες και να τις εφαρμόσουν πιστά[2]. Στη Γερμανία υπήρχαν παιδιά εργάτες που με το πολύ ξύλο μάθαιναν να γίνονται γρήγοροι και να είναι πολύ παραγωγικοί στη θέση τους. Στη Γαλλία πολλά παιδιά εργάζονταν στην υφαντουργία μεταξύ 9-14 ωρών εργασίας. Φυσικά από την υπερβολική κούραση πολλά παιδιά δεν μπορούσαν να φάνε έστω και λίγο με αποτέλεσμα να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν ή να παθαίνουν ατυχήματα μένοντας ανάπηρα ή να υποκύπτουν στην «κατάκτησή τους» από τη φυματίωση.

            Τα παιδιά που εργάζονταν σε οικογενειακές επιχειρήσεις έστω και στα χωράφια μαζί με την οικογένειά τους βρίσκονταν σε καλύτερη μοίρα από εκείνα που δούλευαν σε εργοστάσια ή βιοτεχνίες. Τουλάχιστον αυτά είχαν καλύτερη μεταχείριση –όχι πάντα- από τους δικούς τους. Σε χειρότερη μοίρα από όλα τα εργαζόμενα ανήλικα παιδιά βρίσκονταν εκείνα που εργάζονταν στα ορυχεία. Εκεί οι συνθήκες ήταν απαράδεκτες για τους ενήλικες πόσο μάλλον για τα παιδιά.

Επιπλέον πολλά παιδιά στην Ευρώπη, στη Αμερική χρησιμοποιήθηκαν ως «εργαζόμενα» σε πολεμικές επιχειρήσεις για την ανίχνευση ναρκών. Το τελευταίο ήταν επαχθές αλλά βοηθούσε στο να σωθούν στρατιώτες, ήταν η αιτιολογία που χρησιμοποιούνταν. Από τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα ότι η βιομηχανική επανάσταση στηρίχθηκε στην εργασία πολλών χιλιάδων παιδιών που εργάζονταν ως σκλάβοι αμέτρητες ώρες προκειμένου να εξασφαλίσουν λίγα χρήματα για να αυξήσουν το οικογενειακό εισόδημά τους.

Μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, το φαινόμενο της παιδικής εργασίας αποτέλεσε μείζον ζήτημα, για τη διεθνή κοινότητα. Στην πρώτη συνεδρία της Διεθνούς Διάσκεψης Εργασίας το 1919 με τις συμβάσεις 5 και 6 αντίστοιχα ορίζονται η ελάχιστη αποδεκτή ηλικία των εργαζόμενων στη βιομηχανία και ζητήματα που αφορούν τη νυχτερινή εργασία των νέων σε αυτήν. Στη συνέχεια το 1920 (Σύμβαση 7) ορίζεται η ελάχιστη ηλικία εργαζόμενων στη ναυτιλία, το 1921 (Σύμβαση 10) στην αγροτική οικονομία, το 1932 (Σύμβαση 33) για επαγγέλματα εκτός βιομηχανίας. Το 1973 με τη Σύμβαση 138 ορίζεται ότι η ηλικία του εργαζόμενου δεν πρέπει να είναι μικρότερη από την ηλικία που απαιτείται για την ολοκλήρωση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (και όχι κάτω των 15 ετών)[3].

Πολλά χρόνια αργότερα έγινε η σύνδεση μεταξύ των δικαιωμάτων του παιδιού και της επιβίωσης και ανάπτυξής του. Αυτή επιτεύχθηκε με την Σύμβαση των δικαιωμάτων του παιδιού το 1989, που επικυρώθηκε από 187 κράτη. Τα – συμβαλλόμενα στη Σύμβαση κράτη έλαβαν υπ’ όψιν τους τη Διακήρυξη της Γενεύης του 1924. Εκεί γινόταν λόγος για τα δικαιώματα του παιδιού, δηλαδή αναγνωρίζουν ως παιδί (άρθρο 1) «κάθε ανθρώπινο ον μικρότερο των δεκαοκτώ ετών, εκτός εάν η ενηλικίωση επέρχεται νωρίτερα, σύμφωνα με την ισχύουσα για το παιδί νομοθεσία». Στο άρθρο 32 της ίδιας Σύμβασης αναγνωρίζεται το δικαίωμα του παιδιού να προστατεύεται από την οικονομική εκμετάλλευση και από την εκτέλεση οποιασδήποτε εργασίας που ενέχει κινδύνους ή που μπορεί να βλάψει την υγεία του ή τη σωματική, πνευματική, ψυχική, ηθική ή κοινωνική του ανάπτυξη. Η Σύμβαση καλεί τα κράτη μέλη: α. να ορίζουν ένα κατώτατο όριο ή κατώτατα όρια ηλικίας για την είσοδο στην επαγγελματική απασχόληση, β. να προβλέπουν μια κατάλληλη ρύθμιση των ωραρίων και των συνθηκών εργασίας, γ. να προβλέπουν κατάλληλες ποινές και άλλες κυρώσεις για να εξασφαλίσουν την αποτελεσματική εφαρμογή του παρόντος άρθρου[4]. Φυσικά πολλά πράγματα αυτής της σύμβασης δεν εφαρμόστηκαν στην πλειονότητα του πληθυσμού της εκάστοτε χώρας μέλους.

  Η σημερινή μεγάλη ημέρα για τα παιδιά όλου του κόσμου, έκλεισε για τα παιδιά της Δ΄τάξης με την αγορά αστεριών ευχής Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος)  για κάποια άλλα παιδιά 3 - 18 ετών που νοσούν από πολύ σοβαρές ασθένειες. Μια ευχή δεν είναι απλά μια ευχή, είναι πολλά παραπάνω. Είναι το φως στο σκοτάδι. Είναι o τρόπος να ξαναγίνει ένα παιδί, παιδί. Ξαναβρίσκοντας την παιδικότητα και την αθωότητα που χάθηκαν βίαια λόγω της ασθένειας. Είναι το κίνητρο να συνεχίσει να αγωνίζεται. Να γεμίσει ελπίδα. Είναι στήριξη για την οικογένεια που βλέπει ξανά στα μάτια του παιδιού, πηγαία, αυθεντική χαρά. 

Δ1΄ 

Δ2΄ 

 Μέσω του προγράμματος Make-A-Wish(Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος) , το οποίο υλοποιείται σε όλα τα σχολεία με την άδεια του Υπουργείου Παιδείας & Θρησκευμάτων δίνεται τη δυνατότητα σε κάθε παιδί με το συμβολικό ποσό των 2€, να αποκτήσει το δικό του Αστέρι της Ευχής! Ένα χάρτινο αστέρι στο πίσω μέρος του οποίου ο καθένας μπορεί να γράψει τη δική του ευχή, “μαγικά” μεταμορφώνεται σε Αστέρι Αγάπης και φωτίζει τη ζωή ενός λιγότερο τυχερού παιδιού, που παλεύει για τη ζωή του! 

Στοιχεία επικοινωνίας

Make-A-Wish (Κάνε-Μια-Ευχή Ελλάδος)

Τηλ./tel. : 210 9637667 & 0(εσωτ. 206, 209, 203)

Kιν.(+30)694-6856-934

Microsite: www.wishstar.gr Site: www.makeawish.gr

Email: wishstar@makeawish.gr

Εθνικής Αντιστάσεως 47, Δάφνη, 17 237

ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΤΗΣ Δ΄ ΤΑΞΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΗΛΙΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΙΤΣΟΥ

«Ευρωπαϊκή Ημέρα για την Προστασία των Παιδιών ενάντια στη Σεξουαλική Εκμετάλλευση και τη Σεξουαλική Κακοποίηση»

Η 18η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Ευρωπαϊκή Ημέρα για την Προστασία των Παιδιών ενάντια στη Σεξουαλική Εκμετάλλευση και τη Σεξουαλική Κακοποίηση. Η Ημέρα αυτή αποτελεί μια αφορμή για εκπαιδευτικούς και μαθητές/τριες των σχολείων όλης της χώρας να ανταλλάξουν σκέψεις, πληροφορίες και ιδέες, να προγραμματίσουν και να διεξάγουν δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και κακοποίησης κατά των παιδιών με στόχο την ενδυνάμωσή τους.
Με αφορμή την ημέρα αυτή, οι μαθήτριες και οι μαθητές του Σχολείου μας παρακολούθησαν παιδικά βίντεο σχετικά με το παραπάνω θέμα.

ΣΤΟΧΟΣ όλων μας πρέπει να είναι η δημιουργία παιδιών με πλάνο και γνώση σε περίπτωση κάθε κινδύνου. Αυτό που κάνουμε με τους σεισμούς και τις ασκήσεις σεισμικής ετοιμότητας,πρέπει να το κάνουμε με κάθε κίνδυνο που μπορεί να υπάρξει στη ζωή μας, κινδύνους πολύ συχνότερους από τους σεισμούς. 

ΤΟ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ

 ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΔΙΑΣΩΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΥΡΩ ΤΟΥ.

 Ο ΚΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΕΡΙ

Μιλώντας Σε Κάποιον Που Εμπιστεύεστε

Το βίντεο του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο «Μιλώντας σε κάποιον που εμπιστεύεστε" είναι ουσιαστικά αφιερωμένο στην σεξουαλική κακοποίηση, τον κύκλο της εμπιστοσύνης των θυμάτων και στη διάδοση κάποιων βασικών μηνυμάτων της Σύμβασης Lanzarote. Προσφέρει σε παιδιά ηλικίας 9-13 ετών την ευκαιρία να κατανοήσουν μέσα από την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, τι είναι η σεξουαλική βία και πώς μπορούν να προστατευθούν. Η μετάφραση του βίντεο έχει γίνει από το “Hope For Children” UNCRC Policy Center με τα πνευματικά δικαιώματα του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Το Μυστικό της Νίκης

 

Το μυστικό της Νίκης 2 - Η περιπέτεια του Βίκτωρα

Ο κανόνας των εσωρούχων - video clip

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΕΣ ΤΗΣ Δ΄ ΤΑΞΗΣ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΗΛΙΑ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΙΤΣΟΥ

ΓΙΟΡΤΗ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 17η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

 Την Παρασκευή 15/11/2017 οι μαθήτριες και οι μαθητές της Ε΄τάξης του Σχολείου μας, παρουσίασαν την γιορτή που ετοίμασαν για την επέτειο του Πολυτεχνείου.

ΕΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΕΣ 

ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΤΩΝ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ

ΜΗΛΙΩΤΗ ΜΑΡΙΑ

 ΤΡΑΓΟΥΔΙ:"ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ"

 ΘΕΑΤΡΙΚΟ "ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ"

Υπόθεση του έργου: Ο κ. Βαγγέλης και η γυναίκα του παίζουν κουμ-καν με τους φίλους τους την παραμονή του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967. Έξι χρόνια αργότερα ο κ. Βαγγέλης διαπιστώνει με έκπληξη ότι τα παιδιά του συμμετέχουν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου)

 

                               ΤΡΑΓΟΥΔΙ:"Ο ΔΡΟΜΟΣ"

 

ΤΡΑΓΟΥΔΙ:"Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ" 

 

                 ΤΡΑΓΟΥΔΙ:"ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ" 

 ΤΡΑΓΟΥΔΙ:"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΟΥΝ "

 

ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ 

 

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΕΚΠ/ΚΟΙ ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ

ΚΑΪΑΦΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ΧΑΛΙΜΟΥΡΔΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

ΠΟΛΛΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ 

ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ Ε΄ΤΑΞΗΣ!!!     

Ενσυναίσθηση | Σχολικό μάθημα στη Δανία!

Υποχρεωτικό μάθημα στα σχολεία της Δανίας η ενσυναίσθηση. Για μια ώρα κάθε εβδομάδα οι μαθητές διδάσκονται την ενσυναίσθηση. Μαθαίνουν δηλαδή, πώς να βοηθούν τα άλλα παιδιά της τάξης και να ανταγωνίζονται μόνο τους εαυτούς τους. Η Δανία είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες χώρες στον κόσμο. Το επιβεβαιώνει η ετήσια έκθεση των Ηνωμένων Εθνών για την Παγκόσμια Ευτυχία, η οποία από το 2012 καταγράφει τον σχετικό δείκτη σε 155 χώρες του κόσμου. Η ευτυχία στη Δανία φαίνεται πως είναι μόνιμη κατάσταση, αφού τα τελευταία εφτά χρόνια η χώρα αυτή της Σκανδιναβίας τερματίζει στις τρεις πρώτες θέσεις της λίστας με τα πιο ευτυχισμένα κράτη στον κόσμο. Το γεγονός ότι το μάθημα της ενσυναίσθησης είναι υποχρεωτικό στα σχολεία της Δανίας από το 1993, είναι προφανές ότι έχει συμβάλει στο κλίμα ευτυχίας που επικρατεί στη χώρα. Η ενσυναίσθηση βοηθά στην οικοδόμηση σχέσεων, εμποδίζει το bulling και προωθεί την επιτυχία στον επαγγελματικό τομέα. Οι έφηβοι με ενσυναίσθηση γίνονται σε συντριπτικό ποσοστό επιτυχημένοι ενήλικες, επειδή είναι περισσότερο επικεντρωμένοι στους στόχους τους από ότι οι νάρκισσοι συμμαθητές τους. Στα σχολεία της Δανίας μια ώρα την εβδομάδα είναι αφιερωμένη στο μάθημα «Klassens tid». Πρόκειται για το μάθημα της ενσυναίσθησης που αφορά τους μαθητές ηλικίας 6-16 ετών. Είναι υποχρεωτικό, σύμφωνα με το σχολικό πρόγραμμα της Δανίας, και θεωρείται εξίσου σημαντικό με την ώρα των αγγλικών ή των μαθηματικών. Στη διάρκεια του μαθήματος τα παιδιά συζητούν τα προβλήματα τους, είτε αφορούν το σχολείο, είτε όχι, και όλοι μαζί με τον δάσκαλο τους προσπαθούν να βρουν λύσεις. Εάν δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα προς επίλυση, τα παιδιά περνούν μια ώρα μαζί χαλαρώνοντας, απολαμβάνοντας το περιβόητο hygge, μια λέξη που δεν μεταφράζεται απόλυτα και είναι άμεσα συνδεδεμένη με την κατάσταση ευτυχίας που επικρατεί στην σκανδιναβική αυτή χώρα. Το hygge θα μπορούσε να οριστεί ως μια εσκεμμένη οικειότητα, μια οικειότητα που έχουμε εμείς δημιουργήσει από πρόθεση. Σε μια χώρα όπου σκοτεινιάζει νωρίς, βρέχει συνέχεια και το γκρι χρώμα βασιλεύει παντού, το hygge αφορά το φως, τη ζεστασιά, τη φιλία, τη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας οικειότητας μεταξύ των ανθρώπων. Το hygge είναι βασική έννοια για την καλή υγεία των Δανών πολιτών και έχει πλέον λάβει τις διαστάσεις παγκόσμιου φαινομένου. Για του λόγου το ασφαλές το Amazon πουλά πάνω από 900 βιβλία για το θέμα σχεδόν σε καθημερινή βάση, ενώ το Instagram έχει περισσότερα από 3 εκατομμύρια αναρτήσεις με το hashtag #hygge. Η Αμερικανίδα συγγραφέας και ψυχολόγος Jessica Alexander, που έχει συνεργαστεί με τη Δανή ψυχοθεραπεύτρια Iben Sandahl για τη συγγραφή και κυκλοφορία του βιβλίου «The Danish Way of Parenting: What the Happiest People in the World Know About Raising Confident, Capable Kids» εξηγεί πως τα σχολεία στη σκανδιναβική αυτή χώρα διδάσκουν την ενσυναίθηση. Ο βασικός τρόπος εκμάθησης της σχετίζεται με την ομαδική εργασία. Οι δάσκαλοι μαθαίνουν στα παιδιά να μην αποκλείουν τους άλλους αλλά να αναλαμβάνουν την ευθύνη να βοηθούν εκείνους που δεν διαθέτουν τα ίδια προσόντα. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι η Δανία αποτελεί μια χώρα με εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον για όλες τις ηλικίες. Ο ανταγωνισμός πρέπει να αφορά μόνο τους εαυτούς μας και όχι τους άλλους, είναι ένα ακόμα επιμέρους σημαντικό κεφάλαιο του ίδιου μαθήματος. Για το λόγο αυτό άλλωστε στη Δανία δεν δίνονται βραβεία ή διακρίσεις στα παιδιά που πρωτεύουν, αλλά επιβραβεύονται τα κίνητρα για βελτίωση του κάθε μαθητή ξεχωριστά. «Οι Δανοί προσφέρουν στα παιδιά πολύ ελεύθερο χρόνο για παιχνίδι, στη διάρκεια του οποίου μαθαίνουν την ενσυναίσθηση και αποκτούν διαπραγματευτικές ικανότητες. Το παιχνίδι στη Δανία θεωρείται εκπαιδευτικό εργαλείο από το 1871», εξηγεί η Jessica Alexander. Εξίσου σημαντικό είναι και το κεφάλαιο της εκμάθησης στο πλαίσιο μιας ομάδας. Στη διάρκεια του γίνονται ομάδες παιδιά διαφορετικών δυνατοτήτων και αδυναμιών που αναλαμβάνουν να φέρουν σε πέρας ένα συγκεκριμένο έργο, μια ξεχωριστή αποστολή. Σκοπός είναι να μάθουν τα παιδιά από πολύ νωρίς ότι δεν μπορούν να πετύχουν μόνα τους και ότι χρειάζονται τους άλλους για να έχουν καλύτερα αποτελέσματα. «Ένα παιδί που είναι φυσικό ταλέντο στα μαθηματικά, εάν δε μάθει να συνεργάζεται με τους συμμαθητές του, δεν θα φτάσει ψηλά. Είναι ένα πολύ σημαντικό μάθημα για όλους μας, καθώς κανείς μας δεν προχωράει στη ζωή ολομόναχος», καταλήγει η Jessica Alexander. Πηγή: morningfuture.com

Πηγή: Ενσυναίσθηση | Σχολικό μάθημα στη Δανία!

 Οι μαθητές ηλικίας έξι έως δεκαέξι ετών στη Δανία παρακολουθούν υποχρεωτικά μαθήματα ενσυναίσθησης.

Ως ενσυναίσθηση ορίζουμε την δεξιότητα να κατανοούμε τα συναισθήματα του άλλου: μπορούμε δηλαδή να δούμε τον κόσμο με τα μάτια του και σταματάμε να τον κρίνουμε σύμφωνα με τις πεποιθήσεις μας.

Δεδομένου ότι η Δανία είναι μια από τις τρεις «πιο χαρούμενες» χώρες στον κόσμο, ίσως έχουμε κάτι να κερδίσουμε με το να μιμηθούμε τους βόρειους γείτονές μας.

Από πολύ μικρή ηλικία, αυτό που διδάσκονται οι μαθητές στα δανέζικα σχολεία είναι η προτεραιότητα στην συνεργασία και όχι στον ανταγωνισμό. Για μια ώρα την εβδομάδα τα παιδιά παρακολουθούν μαθήματα ενσυναίσθησης, τα οποία τα ενθαρρύνουν να ασχοληθούν με το ευ ζην των άλλων, να ακούν τον πλησίον με στόχο να τον κατανοήσουν καλύτερα και να ξεπεράσουν τα στεγανά που γίνονται προκαταλήψεις όσο μεγαλώνουμε.

Διαβάζω, αντιλαμβάνομαι και ακούω τα συναισθήματα των άλλων

Σύμφωνα με την Selon Brené Brown, Αμερικανίδα συγγραφέα, η δεξιότητα της ενσυναίσθησης απαιτεί την ικανότητα να μπούμε κάτω από το «πετσί» του άλλου, να μην τον κρίνουμε, να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά του και να του τα επικοινωνούμε. Σε αυτό το σημείο πρέπει να διευκρινίσουμε την διαφορά ανάμεσα στην ενσυναίσθηση και στην συμπόνια. Πρόκειται για την συναισθηματική στάση που μας κάνει να «μπαίνουμε στη θέση του άλλου», που επιτρέπει να βρίσκουμε τις κατάλληλες λέξεις για να βοηθήσουμε ένα άτομο ή για να κατανοήσουμε ακόμη και τις πιο αλλόκοτες για εμάς πράξεις του.

Στη Δανία, κατά τη διάρκεια του μαθήματος της ενσυναίσθησης, τα παιδιά μαθαίνουν να διαβάζουν, να κατανοούν και να ακούνε τα συναισθήματα των άλλων. Με τη βοήθεια εικόνων αναπαριστούν διαφορετικά συναισθήματα όπως η θλίψη, ο φόβος, η χαρά, η απογοήτευση, καλούνται να περιγράψουν τα συναισθήματα των άλλων με δικά τους λόγια και να εκφράσουν και τα δικά τους. Αυτά τα μαθήματα είναι η ευκαιρία να εκφράσουν τα συναισθήματά τους δημόσια και να ακούσουν κι εκείνα των άλλων.

Μια κουλτούρα που προάγει την συνεργασία

«Αυτή η άσκηση γίνεται με τον εξής στόχο: να εξηγήσουν αυτό που αισθάνεται ο άλλος, και να μην κρίνουν ποτέ τα συναισθήματά του» σχολιάζει η Jessica Joelle Alexander, συνεργάτης στη συγγραφή του βιβλίου «Ο δανέζικος τρόπος να είσαι γονιός».

Όπως υποστηρίζει, είναι ένας τρόπος να ενδιαφερόμαστε για τους άλλους αντί να επικεντρωνόμαστε στην προσωπική μας επιτυχία. Ένας τρόπος για να ενισχύσουμε αξίες όπως την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη. Κοινωνίες υπερβολικά επικεντρωμένες στο άτομο και στην οικονομική επιτυχία, μήπως θα έπρεπε να εμπνευστούν από αυτό το παράδειγμα;

Θα ήταν ίσως παρακινδυνευμένο να συνδέσουμε την κατάταξη της Δανίας στη λίστα των πιο ευτυχισμένων χωρών του κόσμου (3η θέση το 2017) με τα μαθήματα ενσυναίσθησης που παραδίδονται στα σχολεία. Πρέπει να λάβουμε υπόψιν και άλλους κοινωνικο-οικονομικούς παράγοντες, κυρίως τις ελάχιστες ανισότητες ανάμεσα στους πιο πλούσιους και στους πιο φτωχούς. Εξάλλου, το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας διακρίνεται και για άλλα χαρακτηριστικά: οι μαθητές δεν παίρνουν βαθμούς πριν την ηλικία των δεκατριών ετών, ώστε να μην ωθούνται στο να συγκρίνονται συνεχώς με τους άλλους.

Η διδασκαλία της ενσυναίσθησης είναι λοιπόν περισσότερο μια ένδειξη ενός γενικότερου πνεύματος που επικρατεί στην χώρα το οποίο καλλιεργεί μια νοοτροπία συνεργασίας ανάμεσα στα άτομα πολύ περισσότερο από την προσωπική επιτυχία. Το σχολείο και ο τρόπος με τον οποίο είναι οργανωμένο είναι ένα βασικό όχημα για την διάδοση αυτής της αξίας. Αδιαμφισβήτητα, κανένα σύστημα δεν είναι αλάνθαστο, γιατί όμως να μην εμπνευστούμε από κάτι που δείχνει να λειτουργεί;

 

Πηγή: www.mrmondialisation.org
Απόδοση: Μαρία Μαγγανάρη
MSc in Person – Centred Counseling and Psychotherapy,
P.E.T., T.E.T., M.B.A., M.A.

Πηγή: psychologynow.gr

Πηγή: Ενσυναίσθηση | Σχολικό μάθημα στη Δανία!