21 Ιουνίου 2019

Θερινό ηλιοστάσιο: Σήμερα η επίσημη έναρξη του καλοκαιριού και η μεγαλύτερη ημέρα του έτους

Αργά σήμερα το απόγευμα, στις 18:54 ώρα Ελλάδας, θα λάβει χώρα το θερινό ηλιοστάσιο και θα ξεκινήσει έτσι το φετινό καλοκαίρι και επίσημα, με τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα του έτους.
Από την Παρασκευή και μετά οι μέρες θα αρχίσουν σιγά-σιγά να μικραίνουν, έως ότου σχεδόν εξισωθούν με τις νύχτες κατά τη φθινοπωρινή ισημερία, ενώ στο χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου θα υπάρχει πια η μικρότερη ημέρα.
Όπως κάθε χρόνο, το θερινό ηλιοστάσιο εγκαινιάζει αστρονομικά την έναρξη του καλοκαιριού στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, στο νότιο ημισφαίριο θα υπάρχει το χειμερινό ηλιοστάσιο και θα αρχίσει ο χειμώνας.
Στο βόρειο ημισφαίριο, ο Ήλιος θα βρίσκεται στο βορειότερο σημείο του στον ουρανό και η ημέρα θα έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια του έτους, καθώς ο Βόρειος Πόλος της Γης θα είναι στραμμένος προς τον Ήλιο.
Αντίθετα, στο χειμερινό ηλιοστάσιο, ο Βόρειος Πόλος βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο από τον Ήλιο.
(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)

Το Δ1΄ στον 3ο Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Συγγραφής Παραμυθιού με θέμα: «‘Κάνε μια ευχή’ είπε ο μαγικός καθρέπτης ».


Ολοκληρώθηκε με επιτυχία ο 3ος Πανελλήνιος Μαθητικός Διαγωνισμός Συγγραφής Παραμυθιού με θέμα: «Κάνε μια ευχή, είπε ο μαγικός καθρέφτης»,που πραγματοποιήθηκε κατά το σχολικό 2018-2019 από τη Διεύθυνση Π.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης δια του Διευθυντή της,Δρ. Χρήστου Γεωργίου σε συνεργασία με το 5οΔημοτικό Σχολείο Αμπελοκήπων δια της Διευθύντριας του, Δρ.Βιργινίας Αρβανιτίδου και το Δημοτικό Σχολείο Λητής, δια της Διευθύντριας του, κας Κυριακής Μιζαμίδου (MSc)
 Στον 3οΠανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Συγγραφής Παραμυθιού συμμετείχαν περισσότερα από 200 σχολεία απ’ όλη την Ελλάδα, ενώ υπερδεκαπλάσιος είναι ο αριθμός των μαθητών & μαθητριών που συμμετείχαν δημιουργώντας τις δικές τους παραμυθιακές ιστορίες.Το γεγονός αυτό καταδεικνύει ότι ο διαγωνισμός πραγμάτωσε τον στόχο του να εμπνεύσει τα παιδιά να στοχαστούν , να ονειρευτούν και να δημιουργήσουν.
Το Δ1΄συμμετείχε στον διαγωνισμό αυτό με την παρακάτω παραμυθιακή ιστορία. 
 «Κάνε μια ευχή», είπε ο μαγικός καθρέφτης»

Τα προσωπάκια τους είχαν κολλήσει στο παράθυρο του σαλονιού. Έβλεπαν την αγριεμένη θάλασσα και τα μάτια τους γίνονταν μεγάλα από το φόβο. Πάντα πίστευαν ότι η θάλασσα κάποια μέρα θα καταπιεί το σπίτι τους κι ας έστεκε αγέρωχο στον ψηλό βράχο. Ο χειμώνας στο νησί πάντα ήταν δύσκολος.
-Πάλι χαζεύετε τη θάλασσα; είπε η μητέρα τους, η κυρία Ελπινίκη.
-Μαμά, μπορεί η θάλασσα να καταπιεί το σπίτι μας; ρώτησε η Άννα.
-Στάματα τις χαζομάρες! είπε η Μαρία.
-Η θάλασσα δεν κάνει κακό σε κανέναν, αν τη σέβεσαι. Μη βάζετε στο μυαλό σας άσχημα πράγματα. Κάντε την προσευχή σας για τον μπαμπά που ταξιδεύει μήνες τώρα στη θάλασσα. Τίποτε κακό δε θα γίνει. Πάτε μια βόλτα στο δωμάτιο της γιαγιάς και θα σας φωνάξω για φαγητό.
         
Στον πάνω όροφο του σπιτιού η γιαγιά Μαρία καθόταν σε μια αναπαυτική πολυθρόνα, δώρο του παππού Δημήτρη από το Πόρτο της Πορτογαλίας. Έφυγε νωρίς ο παππούς. Οι εννιάχρονες δίδυμες, Μαρία και Άννα,  δεν τον γνώρισαν. «Τον αγάπησε η θάλασσα και τον πήρε» έλεγε συχνά η γιαγιά τους. Γι’ αυτό οι μικρές πάντα είχαν τον φόβο μήπως η θάλασσα αγαπήσει τον δικό τους μπαμπά. Καπετάνιος ο παππούς, καπετάνιος και ο μπαμπάς τους, ο Νικολής, που ήταν αγαπητός στο νησί όχι μόνο για τα καλά που είχε κάνει για τον τόπο αλλά και για τον χαρακτήρα του. Η γιαγιά, μαυροντυμένη όπως πάντα, μα αγέρωχη, αγνάντευε τη θάλασσα. Σίγουρα το μυαλό της και η ψυχή της ήταν κοντά στον αγαπημένο της γιο, το Νικολή. Μόνη της τον μεγάλωσε κι όσο κι αν προσπάθησε να τον τραβήξει μακριά από τη θάλασσα, δεν τα κατάφερε. Η θάλασσα κυλούσε στις φλέβες του. Από τα τρία του χρόνια έμεινε ορφανός από  πατέρα…
-Γιαγιά, γιαγιά πώς είσαι;
-Καλώς τες. Πού είστε εσείς;
-Γιαγιά, χαζεύαμε τη θάλασσα.
-Σας περίμενα! Σας έχω μια αποστολή για σήμερα. Στο υπόγειο υπάρχει ένας καθρέφτης, δώρο του παππού σας σε εμένα. Μου τον είχε φέρει μαζί με αυτή την πολυθρόνα. Θέλω να τον δείτε. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για εμένα. Το βράδυ, όταν όλοι θα έχουν κοιμηθεί. Μη φοβηθείτε! Αυτά είπε η γιαγιά και έβγαλε ένα μεγάλο σιδερένιο κλειδί από την τσέπη της ζακέτας της.  
          Οι ώρες πέρασαν βασανιστικά αργά. Οι μικρές στο δωμάτιό τους περίμεναν
πότε θα κοιμηθούν όλοι στο σπίτι.
Αχ! Κι αυτός ο κυρ-Αντρέας,  ο επιστάτης τους, απόψε βρήκε να έχει αϋπνίες; Και η γυναίκα του η κυρά- Δέσπω με το ζόρι τις έβαλε να πιουν από ένα ποτήρι γάλα και τώρα καθάριζε την κουζίνα. Μα, βράδυ  θα κάνει γενική;
Η ώρα πήγε 11:30  και το σπίτι ηρέμησε.
Η Άννα και η Μαρία άνοιξαν σιγά την πόρτα του δωματίου τους και κατέβηκαν τη σκάλα που οδηγούσε στο υπόγειο. Είχαν πάρει μαζί τους κι έναν φακό. Έξω ο αέρας σφύριζε απειλητικά. Νίκησαν τον φόβο τους κρατώντας η μια το χέρι της άλλης και τελικά έφτασαν στην πόρτα του υπογείου. Η Μαρία με τρεμάμενα χέρια την ξεκλείδωσε κι αυτή διαμαρτυρήθηκε τρίζοντας.
-Τι γυρεύετε εδώ; Ποιες είστε; τις ρώτησε μια ψιλή, τσιριχτή φωνή.
-Ποιος μιλάει; είπε η Άννα στη Μαρία.
-Δεν  ξέρω. Απάντησε η Μαρία φοβισμένα.
Κοίταξαν γύρω τους, πάνω κάτω … κάτω και είδαν ένα συμπαθητικό ποντικάκι. Σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή θα ούρλιαζαν αλλά τώρα είχαν μια περίεργη ψυχραιμία.
-Γυρεύουμε τον καθρέφτη της γιαγιάς μας.
-Να τος! Τους είπε το ποντικάκι κι εξαφανίστηκε.
Τράβηξαν και οι δυο μαζί ένα λευκό σεντόνι  και εμφανίστηκε μπροστά τους ένας μεγάλος καθρέφτης με χρυσή σκαλιστή κορνίζα.
Το βλέμμα της Μαρίας συνάντησε … τα εκφραστικά μάτια του καθρέφτη. Κράτησε σφιχτά το χέρι της Άννας όταν ακούστηκε μια δυνατή φωνή που της είπε:
«Κάνε μια ευχή».
Τα κορίτσια σάστισαν και πριν καλά καλά προλάβουν να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους ο καθρέφτης τις … ρούφηξε.
          Τα δυο κορίτσια βρέθηκαν να πετούν με μια μαγική ομπρέλα, σε έναν κατάμαυρο ουρανό, πάνω από μια φουρτουνιασμένη θάλασσα. Είδαν ένα καράβι να βρίσκεται στο έλεος των κυμάτων. Τα κορίτσια  με τη βοήθεια της ομπρέλας κατέβηκαν κι έφτασαν στο κατάστρωμά του. Πανικός επικρατούσε. Οι ναύτες έτρεχαν ακούγοντας τις εντολές τού καπετάνιου που ήταν ταλαιπωρημένος από τις κακουχίες. Τα κύματα μαστίγωναν το πλοίο και τα νερά το κάλυπταν σχεδόν ολόκληρο.
-Μαρία , ο μπαμπάς μας! είπε η Άννα.
Ήταν έτοιμες να φωνάξουν με όλη τους τη δύναμη «ΜΠΑΜΠΑ», όταν μια δύναμη τις τράβηξε προς τον ουρανό. Η δύναμη τις στριφογύρισε τρεις φορές και μετά… Πάνω, ψηλά στον ουρανό, είχε μια υπέροχη λιακάδα ενώ κάτω η καταιγίδα συνεχιζόταν και το καράβι έμοιαζε καρυδότσουφλο.
-Παππού Δημήτρη! Είσαι εσύ;
-Ναι, Μαρία, εγώ είμαι. Πόσο μεγαλώσατε! Μοιάζετε τόσο πολύ στη γιαγιά σας! Θέλω όμως να είστε θαρραλέες όπως κι εκείνη.
-Γιατί παππού δε μας άφησες να μιλήσουμε στον μπαμπά μας; Μας έχει λείψει τόσο πολύ!
-Έτσι έπρεπε να γίνει. Αν καταλάβαινε ότι βρισκόσαστε κοντά του, όλα θα τελείωναν. Θα μπερδευόταν ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα και θα χανόταν. Δε θα τον ξαναβλέπατε.
-Μα εμείς θέλαμε να τον πάρουμε μαζί μας, στο σπίτι μας. 
-Κι εσύ παππού γιατί έφυγες τόσο νωρίς; Γιατί;
-Για να προστατέψω ότι αγαπούσα πιο πολύ στη ζωή μου. Για να μη ζήσει η γιαγιά σας το χαμό του παιδιού της.
-Φύγετε τώρα και να θυμάστε ότι όλα σε αυτή τη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο. Να μου προσέχετε τη γιαγιά Μαρία. Να ξέρετε ότι πάντα θα είμαι κοντά σας.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει τα λόγια του ο παππούς και τα κορίτσια βρέθηκαν στο δωμάτιό τους, ξαπλωμένες στα ζεστά κρεβάτια τους.

Άνοιξαν τα μάτια τους. Ο μπαμπάς, η μαμά, η γιαγιά τις κοιτούσαν με αγάπη.
-Μπαμπά, πότε ήρθες; ρώτησε η Άννα.
-Μπαμπά, σώθηκες από τη φουρτούνα;
-Ναι, φυσικά. Αυτό όμως είναι μια μεγάλη ιστορία που θα σας την πω όταν ξυπνήσετε. Κοιμηθείτε τώρα.
Τις φίλησε ο πατέρας κι έφυγαν όλοι από το δωμάτιο εκτός από την κυρά Δέσπω.
-Έχετε να μου πείτε κάτι δεσποινίδες μου; Τι γυρεύετε στο υπόγειο τέτοια ώρα;
-Αυτό, είναι μια μεγάλη ιστορία! Είπαν και οι δυο μαζί και γέλασαν.
Ένα ποντικάκι πέρασε έξω από το πρεβάζι του παράθυρού τους  και τους έκλεισε το μάτι …  
-Καλύτερα να κοιμηθούμε Άννα.
-Καληνύχτα Μαρία.

Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΟΥ Δ1΄

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΙΤΣΟΥ

15 Ιουνίου 2019

ΤΟ Δ2΄ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

Την Πέμπτη 13/6/2019 το τμήμα Δ2΄παρουσίασε στους συμμαθητές και στις συμμαθήτριές του τρία ομαδικά, παραδοσιακά παιχνίδια που τους τα έμαθε ο δάσκαλός τους κος Χαλιμούρδας Βασίλειος.
Λέγεται πως αν μοιραστείς τη χαρά γίνεται διπλή, ενώ αν μοιραστείς τη λύπη μένει η μισή. Παίζοντας με την παρέα μας ομαδικά παιχνίδια συνεργασίας μοιραζόμαστε την χαρά της νίκης αλλά και την απογοήτευση της ήττας.
 Πείτε «ναι» στα παραδοσιακά παιχνίδια
Τα περισσότερα παιδιά στην εποχή μας προτιμούν να παίζουν με ψηφιακά ή ηλεκτρονικά παιχνίδια, χάνοντας ένα μεγάλο μέρος της... μαγείας του ανέμελου παιχνιδιού στις αλάνες και τα πάρκα.
Ακολουθούν συνοπτικά οι λόγοι για τους οποίους οφείλετε κι εσείς να ενθαρρύνετε τα παιδιά να παίξουν με παραδοσιακά παιχνίδια.
Σβούρες, ανεμόμυλοι, ρόδα αλλά κι ομαδικά παιχνίδια όπως τα μήλα, το κουτσό ή το σχοινάκι βοηθούν τα παιδιά να αλληλεπιδρούν και να «ξεκολλήσουν» από την εικονική πραγματικότητα.
Λέμε ναι στα παραδοσιακά παιχνίδια γιατί:
  1. Ενισχύουν την αλληλεπίδραση
  2. Προσφέρουν ωραίες αναμνήσεις
  3. Έχουν μεγάλη ιστορία κι έχουν περάσει από γενιά σε γενιά
  4. Απαιτούν μεγαλύτερη δραστηριότητα κι είναι καλή ευκαιρία για άσκηση
  5. Είναι φθηνά ή δεν κοστίζουν τίποτα! Για τα μήλα χρειάζεσαι απλά μια μπάλα, για το κουτσό κιμωλία κτλ
  6. Είναι διασκεδαστικά
  7. Το παιδί δεν πλήττει κι αποβάλλει την επιθετικότητά του
  8. Μαθαίνει να φέρεται και να σέβεται. Ένα παιδί που κάνει «ζαβολιές» θα παραγκωνιστεί
  9. Δίνουν μαθήματα συνεργασίας και ομαδικότητας
  10. Είναι πραγματικό κι όχι εικονική πραγματικότητα
Πηγή: womenonly.gr

ΕΜΕΙΣ ΜΑΘΑΜΕ ΠΩΣ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ :


Το τζαμί
    Το «Τζαμί» παίζεται από τέσσερα παιδιά και πάνω. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Για να αρχίσουν το παιχνίδι χρειάζονται έξι κεραμίδια ή πλατιές πέτρες και μια μπάλα. Τα κεραμίδια τα βάζουν το ένα πάνω στο άλλο, ώστε να σχηματιστεί ένας πύργος. Η πρώτη ομάδα στέκεται πίσω από τα κεραμίδια. Η δεύτερη ομάδα πηγαίνει εφτά οχτώ μέτρα μπροστά από τα κεραμίδια. Τα παιδιά της δεύτερης ομάδας προσπαθούν με τη μπάλα να ρίξουν τον πύργο με τα κεραμίδια. Κάθε παιδί έχει μία ευκαιρία.
Αν κάποιο παιδί ρίξει τα κεραμίδια χτυπώντας τα με τη μπάλα, τότε διασκορπίζονται στο γύρω χώρο οι δυο ομάδες. Η μεν πρώτη ομάδα επιδιώκει να «κάψει» τους παίκτες της δεύτερης χτυπώντας τους με τη μπάλα, η δε δεύτερη προσπαθεί να ξαναβάλει τα κεραμίδια στη θέση τους, έτσι ώστε να ξανασχηματιστεί ο πύργος, δηλαδή το «Τζαμί». Εάν προλάβει η δεύτερη ομάδα και φτιάξει το «Τζαμί» πριν καούν όλοι οι παίκτες της, κερδίζει ένα σετ παιχνιδιού.
    Ο παίκτης που θα τοποθετήσει το τελευταίο κεραμίδι του πύργου φωνάζει «Τζαμί» και τελειώνει το σετ. Αν η πρώτη ομάδα κάψει όλους τους παίκτες της δεύτερης πριν προλάβουν να φτιάξουν το «Τζαμί» τότε το παιχνίδι ξαναρχίζει  και  αντιστρέφονται οι ρόλοι. Νικήτρια είναι η ομάδα που θα κερδίσει τα πιο πολλά σετ.

Ο λύκος και τ’ αρνί

Είναι ένα μικτό, ομαδικό Παιχνίδι που παίζεται και σήμερα.
Τα παιδιά πιάνονται από τα χέρια σε κύκλο και αποφασίζουν με κλήρο ποιο θα κάνει το λύκο και ποιο το αρνί. Ο λύκος θα προσπαθήσει να πιάσει το αρνί, το οποίο τρέχει γύρω-γύρω από τον κύκλο, μπαίνει και βγαίνει από τον κύκλο. Γι’ αυτό τα παιδιά που αποτελούν τον κύκλο έχουν αποστολή προστατεύσουν το αρνί από τον λύκο, χαμηλώνοντας τα χέρια τους κάθε φορά που ο λύκος θα προσπαθήσει να μπει μέσα στον κύκλο.
Ο λύκος με διάφορες προσποιήσεις προσπαθεί να παρασύρει το αρνί τον κύκλο-μαντρί ώστε να βρεθεί χώρος να περάσει μέσα ή έξω από τον κύκλο. Όταν ο λύκος πιάσει το αρνί, τότε το παιχνίδι συνεχίζεται με άλλα παιδιά που θα κάνουν τον λύκο και το αρνί.


ΜΕΛΙΣΣΑ - ΜΕΛΙΣΣΑ 
Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες και, πιασμένα γερά από τα χέρια, στέκονται αντικριστά με μια απόσταση δεκαπέντε είκοσι μέτρων ανάμεσά τους.
Η πρώτη ομάδα φωνάζει: - Μέλισσα, Μέλισσα!
Η δεύτερη απαντά: - Μέλι γλυκύτατο!
Η πρώτη : - Σε ποιόν παραγγείλατε;
Η άλλη ζητάει έναν παίχτη: -Στον Κωστή!
Τότε αυτός ο παίχτης τρέχει καταπάνω τους και πέφτει με δύναμη πάνω
σε όποιο πιάσιμο χεριών του φαίνεται το πιο αδύναμο. Αν καταφέρει να σπάσει το δεσμό των χεριών, παίρνει ένα παιδί από αυτήν την ομάδα και το φέρνει στη δική του. Αντίθετα, αν δεν μπορέσει να σπάσει την ένωση, μένει ο ίδιος με τους άλλους.
Κερδίζει η ομάδα που θα τους πάρει όλους.

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ, ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΙΧΤΗΚΑΝ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ!!!
  Α μπε μπα μπλομ
Α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ μπλιμ μπλομ. Πού θα πας εκεί; Στη Βόρεια Αμερική να βρεις και τον ελέφαντα που παίζει μουσική μ’ενα κόκκινο βρακί.
















 



 ΚΑΛΗ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ !!!
ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΣΚΑΛΑ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΙΤΣΟΥ