Το αόρατο αγόρι του Ludwig Trudy είναι ένα εξαιρετικό παιδικό βιβλίο με θέμα τη φιλία.
Η Trudy Ludwig είναι διεθνούς φήμης βραβευμένη
συγγραφέας που ειδικεύεται στη συγγραφή παιδικών βιβλίων τα οποία
βοηθούν τα παιδιά να αντεπεξέλθουν και να ενταχθούν στο κοινωνικό τους
περιβάλλον. Έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές από εκπαιδευτικούς,
οργανώσεις και γονείς, σε σχολεία και συνέδρια στις ΗΠΑ για το πάθος και
την αφοσίωσή της στην αντιμετώπιση της επιθετικότητας με την
καλλιέργεια της φιλίας. Είναι ενεργό μέλος της Διεθνούς Ένωσης Πρόληψης
του Εκφοβισμού (International Bullying Prevention Association).
Με το καταπληκτικό αυτό βιβλίο ασχοληθήκαμε την Πέμπτη 21/12/2017.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Γνωρίστε τον Τομ, το αόρατο αγόρι.
Κανείς ποτέ δεν τον προσέχει, ούτε σκέφτεται να τον συμπεριλάβει στην
ομάδα του, σε παιχνίδι ή σε πάρτι γενεθλίων… μέχρι που ένα νέο παιδί
έρχεται στο σχολείο.
Μόλις ο Λι, ο καινούριος μαθητής, φτάνει, ο Τομ είναι ο πρώτος που θα
τον κάνει να αισθανθεί καλοδεχούμενος. Όταν ο Τομ και ο Λι
συνεργάζονται σε μια δραστηριότητα, ο Τομ βρίσκει τρόπο να ξεχωρίσει.
Μια ευαίσθητη ιστορία που μας δείχνει πώς μικρές πράξεις καλοσύνης
μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να ενταχθούν και να διακριθούν σε μια
ομάδα. Κάθε γονιός, δάσκαλος ή σύμβουλος που αναζητά εργαλεία που
ανταποκρίνονται στις ανάγκες των «αθόρυβων» παιδιών θα βρει εδώ έναν
πολύτιμο οδηγό.Ένα βιβλίο για την καλλιέργεια της φιλίας.
Πριν τη αφήγηση
Όταν μπήκαμε στην αίθουσα για να ασχοληθούμε με το παραμύθι είχα ήδη
καθίσει σε μια καρέκλα και δίπλα μου είχα βάλει άλλη μία. Τα παιδιά
προσπάθησαν ανυποψίαστα να καθίσουν σε αυτή την καρέκλα. Κάθε φορά τούς
σταματούσα λέγοντάς τους πως εδώ κάθεται ένα παιδί και θα πρέπει να καθίσουν στο χαλί της ανάγνωσης . Ένας μαθητής με ρώτησε: “Μα ποιο παιδί, κυρία; Δε φαίνεται
κανείς εκεί!”. Τους εξήγησα πως εκεί κάθεται ένα αόρατο παιδί!
Χωρίς παραπάνω εξηγήσεις, τους έδειξα το εξώφυλλο του βιβλίου, όπου και σχολιάσαμε τον τίτλο. “Γιατί το παιδί είναι αόρατο;” Τα παιδιά έδωσαν τις δικές τους απαντήσεις και σε γενικές γραμμές είχαν καταλάβει γιατί ήταν αόρατο.
Αφήγηση
Σε αρκετές περιπτώσεις, σταματούσα την αφήγηση για να σχολιάσουμε αυτό που συνέβαινε. Βασικότερες ερωτήσεις ήταν “Γιατί ο Τομ είναι αόρατος;” και “Γιατί φαίνεται να γίνεται χρωματιστός;”
Ζωγραφική
Τα παιδιά αφού άκουσαν την ιστορία τού Τομ, χωρίστηκαν σε ομάδες και ζωγράφισαν ό,τι τους έκανε εντύπωση.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
Θερμόμετρο Λύπης – Λυπόμετρο
Έδωσα στα παιδιά ένα θερμόμετρο, το οποίο ονομάσαμε λυπόμετρο και τους ζήτησα να μπουν για λίγο στη θέση του Τομ. Έπειτα, τους είπα να διαλέξουν το χρώμα που για εκείνα εκφράζει τη λύπη και να ζωγραφίσουν πόσο ψηλά είναι η λύπη τους αν ήταν αόρατα παιδιά ή πώς αισθάνονταν όταν υπήρξαν.
Από τους 17 μαθητές οι 7 ζωγράφισαν με μαύρο χρώμα τη λύπη τους η οποία κάλυψε ολόκληρη τη στήλη.
4 χρησιμοποίησαν σκούρα χρώματα (μπλε, μοβ,καφέ), ενώ 2 μαθητές χησιμοποίησαν κόκκινο και πορτοκαλί χρώμα και κάλυψαν ολόκληρη τη στήλη.
1 μαθητής χρησιμοποίησε μαύρο χρώμα καλύπτοντας και την τελευταία γραμμή του θερμομέτρου, 2 μαθητές χρησιμοποίησαν μαύρο και ροζ χρώμα καλύπτοντας και την προτελευταία γραμμή ενώ μόνο 1 μαθητής με μαύρο χρώμα έφτασε το λυπόμετρο μόλις τις δυόμισι γραμμές.
" Έχω υπάρξει ποτέ αόρατος;"
Όταν τελειώσαμε την αφήγηση σχολιάσαμε τις ζωγραφιές τους. Ύστερα
συζητήσαμε αν τα ίδια έχουν υπάρξει ποτέ αόρατοι. Αρκετά παιδιά
συνειδητοποίησαν πως έστω και μια φορά στη ζωή τους, τους έχει συμβεί
κάτι τέτοιο. Έτσι, ένας-ένας μάς είπε την ιστορία του. Πότε δηλαδή του συνέβη κάτι τέτοιο και πως αισθανόταν. Τρία αγόρια ποτέ δεν αισθάνθηκαν αόρατα ενώ τα υπόλοιπα αγόρια έχουν αισθανθεί αόρατα , πού αλλού , στην μπάλα. Τα δε κορίτσια όταν λείπει η φίλη τους, όταν σε μικρότερη ηλικία δεν μπορούσαν να κάνουν εύκολα φιλίες.
Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ
