Αύγουστος,
ο μήνας της ανάπαυλας, των διακοπών, της ανανέωσης. Διακοπές σημαίνουν
για όλους μας ξεκούραση. Σημαίνουν να ξυπνάς και να μην έχεις απαραίτητα
προγραμματίσει τη ροή της ημέρας. Να κάθεσαι δίπλα στη θάλασσα, στο
βουνό, στην αυλή, στον καναπέ, κάποτε μόνος, κάποτε σιωπηλός, συχνότερα
ίσως με παρέα γελώντας, συζητώντας, παίζοντας και πάντως σίγουρα,
χαλαρός, χωρίς να μπαίνεις σε ρόλους και σε διαδικασίες που συνδέονται
με τα «πρέπει» σου.
Ο Αύγουστος είναι ο μήνας των «θέλω». Και αυτό που
φαίνεται ότι όλοι θέλουμε, είναι να ξεφύγουμε και να ξεκουραστούμε,
γιατί η καθημερινότητα και η ρουτίνα κουράζουν, αν όχι το σώμα, σίγουρα
το πνεύμα και την ψυχή. Κι ενώ όλα αυτά θεωρούμε ότι είναι αυτονόητα για
εμάς, τους ενήλικες, για τα παιδιά φτιάχνουμε πρόγραμμα. Φροντίζουμε να
πάνε στην – καθόλα ωφέλιμη και για μας βολική – κατασκήνωση ή στο
λεγόμενο “summer camp”, τα στέλνουμε στον παππού και τη γιαγιά που
τηρούν αυστηρό πρόγραμμα ύπνου, μπάνιου, φαγητού, βόλτας και πάλι
φαγητού κλπ, τα πηγαίνουμε εκδρομές και επισκέψεις εκπαιδευτικές και
ψυχαγωγικές – επίσης μορφωτικά ευεργετικές – και φροντίζουμε να τους
διαμορφώσουμε ένα θερινό πρόγραμμα που συμβάλλει στην ολοκληρωμένη
εκπαίδευση και σωστή ανάπτυξή τους μέσω δραστηριοτήτων που ξεφεύγουν
από την τυπική σχολική διαδικασία. Εκείνο που μας διαφεύγει είναι ότι τα
παιδιά έχουν την ίδια ανάγκη με εμάς να ξεφύγουν και να ανανεωθούν,
αφού και εκείνα ακολουθούν μια καθημερινή ρουτίνα, η οποία εντείνεται
προοδευτικά, ανάλογα με την ηλικία τους. Δεν αρκεί να κάνουν το
διαφορετικό. Η ομαλή ψυχοσυναισθηματική τους ανάπτυξη απαιτεί και το
στοιχείο του άσκοπου και του βαρετού, όσο και αν αυτό ακούγεται οξύμωρο.
Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να βαρεθούν, να χαλαρώσουν, «χαζέψουν»,
χωρίς να αγχωθούμε και να παρέμβουμε, γιατί τον Αύγουστο ακολουθεί ο
Σεπτέμβριος.
